سیب

گلم پرپر شد و بوی گلاب آید ز خاک او/ بگو ای باغ سرخ من، گل من کو گل من کو/نمی گویم چها دیدم که از من باخبر بودی/ به هر کویی گذر کردم تو با من همسفر بودی/ نمی دانم چسان بی تو، به سر عزم وطن دارم/ ز هجده یوسفم با خود فقط یک پیرهن دارم/ به غیر از اشک چشم خود نیاوردم گلابی را/ که من هرگز ننوشیدم بدون گریه آبی را